هر جا که داد تشنه‌لبی پیش یار جان
بر کشتگان کرببلایت گریستم
در شام هجر از دل تنگ خرابه‌ام
هی ناله کردم و به عزایت گریستم
هر جا که مرغ نوحه‌سرا نوحه کرد سر
پرپر زدم من و به هوایت گریستم
هر کس به سینه می‌زد و می‌گفت یاحسین
همراه او به زیر لوایت گریستم
برخیز و باز بر سر نی آیه ای بخوان
ای من فدای آن سر از تن جدای تو
اندر منا ذبیح یکی بود و زنده رفت
ای صد ذبیح کشته شده در منای تو
رفتی به پاس حرمت کعبه به کربلا
شد کعبه ی حقیقی دل کربلای تو
اجر هزار عمره و حج در طواف تست
ای مروه و صفا به فدای صفای
